Κυριακοπούλου Μάγδα
Τα βήματα μας αφήσαμε
στη μουσκεμένη άμμο.
Πότε βιαστικά,πότε ανόρεχτα,
τα ίχνη μας
γλυπτά εφήμερα κεντήσαμε.
Σαν ξεκινήσαμε ατέλειωτη
φαινόταν η ακτή,κι ωραία.
Ο ήλιος πάνω μας,
γλυκός -ή ανελέητος-
μας έδειχνε το δρόμο.
Προς τη Δύση.
Και να,που εκεί κοντά στο σούρουπο,
η παλίρροια ανεβαίνει.
Αν το βλέμμα πίσω στρέψουμε,
τα χνάρια μας έχουν χαθεί.
Γινήκαν ένα με τη θάλασσα.
Κι εμείς-τι άλλο μένει;-
με τη "θάλασσα μέσα μας"
τη θάλασσα που τόσο αγαπήσαμε,
δροσίζουμε το κουρασμένο σώμα μας
περιμένοντας τη Νύχτα.
Θάλασσα
Τα βήματα μας αφήσαμε
στη μουσκεμένη άμμο.
Πότε βιαστικά,πότε ανόρεχτα,
τα ίχνη μας
γλυπτά εφήμερα κεντήσαμε.
Σαν ξεκινήσαμε ατέλειωτη
φαινόταν η ακτή,κι ωραία.
Ο ήλιος πάνω μας,
γλυκός -ή ανελέητος-
μας έδειχνε το δρόμο.
Προς τη Δύση.
Και να,που εκεί κοντά στο σούρουπο,
η παλίρροια ανεβαίνει.
Αν το βλέμμα πίσω στρέψουμε,
τα χνάρια μας έχουν χαθεί.
Γινήκαν ένα με τη θάλασσα.
Κι εμείς-τι άλλο μένει;-
με τη "θάλασσα μέσα μας"
τη θάλασσα που τόσο αγαπήσαμε,
δροσίζουμε το κουρασμένο σώμα μας
περιμένοντας τη Νύχτα.