Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Aylan

Aylan

Παιδί που το σώμα σου ξέβρασαν τα κύματα του πολέμου

Θυμίζεις νεογέννητο θεό που κοιμάται

Στρώμα σου η αμμουδιά

Και πάπλωμά σου η θάλασσα

Κι ας πίστεψες για λίγο πως γλύτωσες απ’ τα δόντια του Μινώταυρου

Κι ας ένιωσες για λίγο τη χαρά που υπόσχεται μια ψεύτικη γη της Επαγγελίας

Το καράβι που έπλεε στο Αιγαίο ήταν μαυρόπλωρο

Νεκρό όλοι τώρα θα σ’ αγαπήσουν

Κι αυτοί ακόμα που ορθώνουν φράχτες στην καρδιά τους και

συρματοπλέγματα

Με οίκτο θα μιλούν και δάκρυα για το χαμό σου

Παιδί που το σώμα σου ξέβρασαν τα κύματα του πολέμου

Άδεια τα χέρια σου και καθαρά

Δε στέρησαν τίποτα από καμιά ξένη πατρίδα

Πρόλαβες άραγε να πεις την πρώτη σου λέξη;

Πρόλαβες άραγε να αγαπηθείς;

Δεν έχεις τώρα πνοή

Το σώμα σου είναι η θάλασσα των αγγέλων

Το σώμα σου είναι ο καθρέφτης των ουρανών

Το σώμα σου είναι το μικρό εκείνο άγαλμα στο μουσείο

Παιδί που το σώμα σου ξέβρασαν τα κύματα του πολέμου

Του πολέμου που πέρασε του πολέμου που γίνεται του πολέμου που θα ‘ρθει

Έρχεσαι στον ύπνο μου

κι έχεις τα μάτια του Αστυάνακτα

είχες τα μάτια εκείνου του προγόνου μου που χάθηκε τότε με την Καταστροφή

είχες τα μάτια του παιδιού που κάποτε θα γεννήσω.

Με κοιτάζεις

Και αμέσως ξυπνώ


Η θάλασσα

Δε θα ‘χει πια ποτέ το ίδιο χρώμα.

Η Σοφία Μιμιλίδου γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1995. Είναι φοιτήτρια

του τμήματος Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου

Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ξεκίνησε να ασχολείται ενεργά με την ποίηση στην ηλικία των δεκαέξι

ετών, γνωρίζοντας πολλές διακρίσεις σε Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς

Διαγωνισμούς Ποίησης.

 Οι «Απορίες Αθωότητας» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή, που

κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Ιωλκός».

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου