Θάλασσα

Κυριακοπούλου Μάγδα

Θάλασσα                                

Τα βήματα μας αφήσαμε

στη μουσκεμένη άμμο.

Πότε βιαστικά,πότε ανόρεχτα,

τα ίχνη μας

γλυπτά εφήμερα κεντήσαμε.

Σαν ξεκινήσαμε ατέλειωτη

φαινόταν η ακτή,κι ωραία.

Ο ήλιος πάνω μας,

γλυκός -ή ανελέητος-

μας έδειχνε το δρόμο.

Προς τη Δύση.

Και να,που εκεί κοντά στο σούρουπο,

η παλίρροια ανεβαίνει.

Αν το βλέμμα πίσω στρέψουμε,

τα χνάρια μας έχουν χαθεί.

Γινήκαν ένα με τη θάλασσα.

Κι εμείς-τι άλλο μένει;-

με τη "θάλασσα μέσα μας"

τη θάλασσα που τόσο αγαπήσαμε,

δροσίζουμε το κουρασμένο σώμα μας

περιμένοντας τη Νύχτα.